Ken je die oude film "Waterworld" met Kevin Costner? De aarde is verzwolgen, en er is alleen nog maar zee. Eindeloze zee en de overtuiging dat er ergens droog land moet zijn. Stel je nu die wereld voor, maar dan bezaaid met duizenden eilandjes, grote en kleintjes door elkaar.

De mensen die op die eilanden wonen willen uiteraard allemaal contact met elkaar - sterker nog: ze willen elkaar en elkaars eilanden graag bezoeken. Om dat mogelijk te maken werden ferryboten ingelegd. Overtochten zijn niet te duur en de routes naar verder gelegen eilanden verlopen via stops op eilandjes tussenin. Maar zo'n ferryboot heeft toch één belangrijk nadeel: je hebt er geen enkele privacy. Iedereen heeft je gezien, en ook wat je bij je hebt. En als je niet op je spullen let, worden ze in 'n oogwenk gestolen.

Als eilandjes niet te ver van elkaar liggen, werd daar makkelijk wat op gevonden. Men verbond ze met een brug, zodat je niet meer op die verdomde ferry moest en klaar was kees. Nu is de bouw van zo'n brug behoorlijk duur - heel wat duurder dan een ferryboot - en het vergt voortdurend onderhoud.

Voor absolute privacy kan daarom gebruik gemaakt worden van speciale privé-onderzeeërs. Die zijn wel iets duurder dan gewone ferryboten maar flink goedkoper dan een brug, en onder het wateroppervlak ziet niemand ze. Ze volgen wel exact dezelfde vaarroutes als de ferryboten, maar er is geen risico dus dat iemand onderweg ongemerkt in je spullen snuffelt. In deze eilandjes-wereld worden die duikboten alsmaar populairder.

En dat is precies wat een VPN doet: het is de duikbootverbinding tussen twee computers over een publiek netwerk, zoals het internet.